Wstęp: Dotyk obecny jest w każdym obszarze życia człowieka. Za jego pośrednictwem ludzie odbierają i poznają otaczający ich świat, komunikują emocje i tworzą silne więzi. Dotyk jest istotnym elementem każdej relacji, a szczególnie relacji fizjoterapeuta - pacjent, gdyż jest on jednym z podstawowych narzędzi, jakimi fizjoterapeuta posługuje się w pracy na co dzień.
Celem niniejszych pilotażowych badań była próba oceny, jak fizjoterapeuci postrzegają dotyk i czy wykorzystują w praktyce wskazówki dotyczące warunków i sposobu jego stosowania.
Materiał i metody: Badaniem objęto 80 losowo wybranych fizjoterapeutów (39K/41M). Średni wiek badanych 30,36 lat (SD 6,62), a średni staż pracy 6,62 lat (SD 5,05). Posłużono się autorską ankietą (28 pytań), dotyczącą 3 obszarów: postaw fizjoterapeutów wobec dotyku, psychologicznych aspektów dotyku oraz warunków zapewniających jego właściwy komfort.
Wyniki: Uzyskane odpowiedzi wskazują, iż badani fizjoterapeuci traktują dotyk głównie jako techniczne narzędzie do zbierania informacji i prowadzenia terapii. Respondenci są świadomi tego, iż dotyk wpływa na ciało i psychikę pacjenta, oraz że jest to akt dwukierunkowy fizjoterapeuta <=> pacjent. Większość badanych nie doświadcza żadnych emocji, dotykając pacjenta. Badani utrzymują, iż stosują w praktyce zalecenia związane z poszanowaniem prawa pacjenta do autonomii, intymności, informacji oraz zachowaniem właściwej dbałości o higienę, komfort i bezpieczeństwo pacjenta w trakcie prowadzonego zabiegu.
Wnioski: Uzyskane dane pozwalają sądzić, iż badani postrzegają dotyk w sposób bardzo techniczny, zaniedbując jednocześnie jego wymiar psychospołeczny. Badani znają i przestrzegają w praktyce zaleceń dotyczących warunków oraz sposobu stosowania dotyku