Globalizacja jest najbardziej znaczącym procesem w rozwoju współczesnej cywilizacji. Znalazło to odzwierciedlenie w głównych tendencjach rozwoju globalnego systemu edukacji, polegających na wzmocnieniu roli wiedzy jako zasadniczego składnika warsztatu pracy, często dużo cenniejszego niż część materiałowa, pochodząca od pracodawcy. W 1991 roku Ukraina porzuciła sowiecki model szkolnictwa wyższego, orientując się na progresywne, międzynarodowe rozwiązania. Projekty prawnych rozwiązań przyjęte w grudniu 2012 roku wywołały na Ukrainie wiele kontrowersji. Obecnie rząd tymczasowy zadeklarował uporządkowanie sytuacji w kierunku wdrożenia proeuropejskich standardów. Wzorowanie się na rozwiązaniach przyjętych w innych postsowieckich krajach, takich jak Polska lub Republika Czeska, może przynieść oczekiwane efekty, ale nie powinno być bezkrytyczne. Niektóre przyjęte w tych krajach biurokratyczne rozwiązania mogą bowiem zahamować procesy prorozwojowe i innowacyjne. Wymaga to ponownego przewartościowania i fundamentalnego przemyślenia nie tylko metod nauczania, ale i rozwiązań prawno-organizacyjnych przyjętych przy modernizacji szkolnictwa wyższego, prowadzących do porzucenia rozbudowanych administracyjnych struktur na rzecz stworzenia małych, adaptatywnych, samodzielnie zarządzanych organizacji.