Przedmiotem artykułu jest koncepcja człowieka sformułowana przez polskiego filozofa i socjologa, Erazma Majewskiego (1858-1922). Właściwy temat rozważań poprzedza krótka refleksja dotycząca obszaru dociekań antropologicznych w pierwszej połowie XX wieku. Analizę poglądów E. Majewskiego otwiera kwestia przyjętej przez tego myśliciela perspektywy badawczej, a następnie podjęto problem możliwości uzyskania odpowiedzi na pytanie o ludzką naturę na gruncie teorii cywilizacji. Szczególną uwagę poświęcono przesłankom, które w rozumieniu Majewskiego umożliwiły człowiekowi przekroczenie granic świata zwierzęcego.