Populacja osób z niepełnosprawnością wzroku stale wzrasta w związku z coraz większą liczbą przypadków utraty wzroku w biegu życia, zwłaszcza w wieku senioralnym. Nabycie niepełnosprawności wzroku w późnej dorosłości stanowi czynnik ryzyka wystąpienia dodatkowych problemów w zakresie zdrowia fizycznego i psychicznego, skutkujących znaczącym pogorszeniem jakości życia. Negatywne konsekwencje utraty wzroku przejawiają się m.in. w obniżeniu ilości i stopnia intensywności aktywności fizycznej. Tworzenie efektywnych programów promujących aktywność fizyczną wśród tracących wzrok seniorów warunkowane jest trafną identyfikacją zarówno doświadczanych w tej sferze barier, jak i czynników motywujących i zasobów dostępnych dla tej grupy społecznej. Z uwagi na prognozowany wzrost globalnej populacji starszych osób z niepełnosprawnością wzroku oraz liczne korzyści (fizjologiczne, emocjonalno-społeczne, funkcjonalne) regularnej aktywności fizycznej konieczne jest podejmowanie badań naukowych poświęconych tym zagadnieniom.
The population of persons with visual impairment is increasing due to the increasing number of cases of vision loss in the course of life, particularly in late adulthood. Acquiring vision loss in late adulthood is a risk factor for occurrence of additional problems in the area of physical and mental health which result in significant deterioration of the quality of life. One of the negative effects of adventitious vision loss is decreased physical activity. Developing effective programs which promote physical activity among seniors with acquired vision loss is determined by proper identification of barriers experienced in that area, as well as of motivating factors and of resources available for that social group. Taking into consideration the increasing global population of persons with visual impairment and numerous advantages (physiological, emotional-social, functional) of regular physical activity, it is necessary to undertake research investigating those issues.