W ocenie autora zastosowanie środków ochrony indywidualnej, które zmniejszają narażenie pracowników na czynnik szkodliwy poniżej poziomu dopuszczalnego, nie daje podstaw do niekwalifikowania takiego zatrudnienia jako wykonywania pracy w warunkach zagrożenia. Stosowanie środków ochrony indywidualnej nie powoduje eliminacji zagrożenia, a tym samym nie ma wpływu na liczbę osób zatrudnionych w warunkach zagrożenia. Sąd Najwyższy nie zauważa, że przyjęte przez niego stanowisko praktycznie likwiduje różnicowanie składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu liczby zatrudnionych w warunkach zagrożenia. Przepisy prawa nie dopuszczają, aby praca była wykonywana w sytuacji przekroczenia wartości dopuszczalnej czynnika szkodliwego bez zapewnienia środków ochrony indywidualnej. Tym samym nie może występować sytuacja pracy w warunkach zagrożenia zdefiniowanych przez Sąd, gdyż stanowi ona naruszenie prawa objęte sankcją z art. 283 § 1 kodeksu pracy.
In the author’s opinion, the use of personal protective equipment that reduces the exposure of employees to harmful factor below the permissible level does not give grounds for not qualifying such employment as performing work in hazardous conditions. The use of personal protective equipment does not eliminate the risk and thus does not affect the number of people employed in hazardous conditions. The Supreme Court does not notice that the position adopted by it practically eliminates the differentiation of social security contributions for the number of employees in hazardous conditions. The law does not allow work to be performed in the event of exceeding the permissible value of a harmful factor without providing personal protective equipment. Thus, there can be no situation of work in hazardous conditions defined by the Court, because it constitutes a violation of the law sanctioned under Article 283 § 1 of the Labour Code.