Celem pracy jest próba znalezienia zależności pomiędzy uszkodzeniami narządu przedsionkowego u dzieci, a występowaniem objawów w postaci: zawrotów głowy i zaburzeń równowagi. Zachowanie równowagi wymaga sprawnych odruchów: przedsionkowo –ocznego i przedsionkowo-rdzeniowego. W wieku rozwojowym symptomatologia uszkodzeń błędnika będzie zależała od tego na jakim etapie rozwoju do takiego uszkodzenia dojdzie. Pacjenci z wrodzoną wadą przedsionka z reguły nie uskarżają się na zawroty głowy. Dominującym objawem u nich jest opóźnienie rozwoju sprawności motorycznych, co zazwyczaj nie jest wiązane przez lekarzy z dysfunkcją błędnika. Oczopląs samoistny jako objaw ostrego uszkodzenia przedsionka pojawia się u niemowląt i małych dzieci rzadziej niż u pacjentów starszych. Oczopląs u młodszych dzieci ma w większości przypadków charakter ukryty. Natomiast częstość występowania zawrotów głowy i zaburzeń równowagi u dzieci i młodzieży, w zależności od przyjętych definicji tych objawów, szacuje się na poziomie od 0,4% do 5,7% badanej populacji. Główną przyczyną napadowych zawrotów głowy u dzieci jest migrena i zespoły z nią związane. Sprawność błędnika można szacować próbami: fotela obrotowego, dwukaloryczną, VHIT oraz VEMP. Wszystkie testy przedsionkowe, za wyjątkiem obrotowej, wymagają minimum współpracy ze strony pacjenta. Wniosek: Niezmiernie rzadko udaje się potwierdzić, że objaw określany przez dziecko jako zawrót głowy jest spowodowany trwałym uszkodzeniem błędnika.