Artykuł jest próbą podjęcia fenomenologicznej refleksji nad nadzieją. Na drodze tego badania z jednej strony przeciwstawiam się popularnej praktyce „teologizowania” nadziei, tj. traktowania jej jako cnoty teologalnej, z drugiej – naukowym usiłowaniom jej naturalizowania. W rezultacie odkrywam nadzieję jako „nadzieję egzystencjalną”, która przedstawia się jako fundamentalny sposób bycia egzystencji.
The article is an attempt at phenomenological reflection on hope. On the way of this study, on the one hand, I oppose the popular practice of "theologizing" of hope, i.e. treating it as a theological virtue, on the other - the scientific attempts to naturalize it. As a result, I discover hope as "existential hope" which presents itself as a fundamental „way of being” of existence.