Publikowane wspomnienia omawiają życie wewnętrzne prawosławnego żeńskiego monasteru w Radecznicy w latach 1904–1915, kwestie wyznaniowe Zamojszczyzny z początku XX w., funkcjonowanie szpitala w Szczebrzeszynie między 1911 a 1919 r. – m.in. z czasów okupacji austro-węgierskiej podczas I wojny światowej. Tekst jest rzadkim źródłem dotyczącym prawosławnego monastycyzmu na ziemiach polskich, dziejów szpitala w Szczebrzeszynie, ewakuacji ludności cywilnej w 1915 r. z terenu guberni chełmskiej w głąb Rosji oraz uzupełnia informacje związane z akcją burzenia cerkwi w 1938 r. na Chełmszczyźnie.