The protection of cultural heritage does not only have social but political and economic consequences as well. While the contents of a national and personal identity are closely tied to inherited cultural heritage, this heritage, as far as material culture is concerned, requires political support often beyond the means of the countries concerned. International support is rendered by organizations such as UNESCO with its World Heritage List, which includes World Cultural treasures as well as Natural Monuments. Politically, cultural heritage can be either a cohesive force or a divisive one when exploited for political purposes directed towards political hegemony. Economically, the cost of preserving cultural heritage can be a lucrative source of income as a result of the global promotion of cultural tourism. By this research, we can come to the idea that the State should facilitate the community empowerment through preservation and development of the cultural heritage – its organic environment, because without protection of the cultural environment and misusing the opportunities offered by it we cannot achieve the proper – i.e., feasible, sustainable – social and economic development of a country.
Ochrona dziedzictwa kulturowego ma nie tylko konsekwencje społeczne, ale także polityczne i ekonomiczne. Podczas gdy zawartość tożsamości narodowej i osobistej jest ściśle powiązana z dziedzictwem kulturowym, dziedzictwo to, jeśli chodzi o kulturę materialną, wymaga wsparcia politycznego często poza zasięgiem zainteresowanego kraju. Międzynarodowe wsparcie udzielane jest przez organizacje światowe takie jak UNESCO – z jego listą światowego dziedzictwa, która obejmuje skarby kultury światowej oraz pomniki przyrody. Politycznie dziedzictwo kulturowe może być pojmowane jako spójna siła, albo i podział, gdy wykorzystywane jest do celów skierowanych na hegemonię polityczną. Z ekonomicznego punktu widzenia istota zachowania dziedzictwa kulturowego może być intratnym źródłem dochodów w wyniku globalnej promocji turystyki kulturowej. Dzięki niniejszym badaniom możemy dojść do przekonania, że dane państwo powinno ułatwiać wzmocnienie pozycji społeczności przez zachowanie i rozwój dziedzictwa kulturowego, a więc naturalnego otoczenia owej społeczności, ponieważ bez ochrony środowiska kulturowego i przez nadużywanie oferowanych przez nie możliwości nie możemy osiągnąć właściwego – tj. realnego, zrównoważonego – rozwoju społecznego i gospodarczego kraju.