Przewlekłe czynnościowe zaparcie stolca jest jedną z najczęstszych dolegliwości chorobowych, z którymi spotyka się lekarz w swojej codziennej praktyce medycznej. Dotyczy 5% ogółu porad udzielanych przez pediatrów oraz 25–30% dzieci konsultowanych na oddziałach i w poradniach gastroenterologii. Etiopatogeneza zaparcia stolca najprawdopodobniej jest wieloczynnikowa. Zdecydowana większość przypadków to zaparcie stolca czynnościowe, dlatego diagnostyka oparta jest na wywiadzie lekarskim i badaniu przedmiotowym. Niezależnie od tego należy zawsze przeprowadzać wnikliwe postępowanie różnicujące. Leczenie zaparcia stolca, leczenie dietetyczno-farmakologiczno-psychologiczne, opiera się przede wszystkim na wieloletnich obserwacjach i doświadczeniu. Niepowodzenia w leczeniu dzieci z zaparciem stolca wynikają głównie z nieznajomości patofizjologii zaparcia, ale także z niewłaściwego postępowania medycznego. Dzieci z zaparciem stolca wymagają wieloletniej obserwacji lekarskiej ze względu na możliwość nawrotu dolegliwości i/lub ich przedłużania się poza okres dojrzewania. W pracy przedstawiono współczesne metody diagnostyki i sposoby leczenia zaparcia czynnościowego stolca u dzieci.
Chronic functional constipation has become one of the most prevalent disorders in childhood population; every doctor encounters it in his/her daily practice. Its frequency is estimated at about 5% of all paediatric consultations and 25–30% of those given on both gastrointestinal wards and outpatient departments. The etiopathology of constipation is not clearly recognized, presumably it is multifactorial. Great majority of constipation is functional in origin, therefore its diagnosis is based on clinical symptoms and physical examination. Irrespective of the above, it is always essential to conduct a thoughtful differential diagnosis. Obstipation treatment, dietetic-, pharmacological-psychological treatment has its grounds in long-term observation and experience. Clinical failures in treating children suffering from constipation largely result from ignoring pathophysiology of obstipation, along with incorrect medical management. Children with chronic constipation require long-term medical monitoring due to the possibility of recurrence of the ailment and/or its continuation after adolescence. This study gives an insight into modern methods of diagnosis and ways of treating functional obstipation in children.