Okoloporodowe uszkodzenie splotu ramiennego (o.u.s.r.) stanowi poważne powiklanie porodu. Schorzenie to występuje, według różnych szacunków, z częstością 0,20-5,1 na 1000 żywych urodzeń i jest wyższe w krajach o niższym statusie ekonomicznym. Do czynników etiologicznych pojawienia się o.u.s.r. należą: nieprawidlowo przebiegająca akcja porodowa, przebyte liczne ciąże, otylość i cukrzyca matki, a także dysproporcja główkowo-miedniczna pomiędzy matką i dzieckiem oraz ściśle z nią korelująca makrosomia dziecka (masa urodzeniowa ciała powyżej 4000 g). Zakres porażeń może być ograniczony do jednej kończyny górnej: prawej (65%) albo lewej (35%), lub w rzadkich przypadkach obu (5%). W zależności od anatomicznego miejsca uszkodzenia splotu wyróznia się typ: górny (Erba-Duchenna), środkowy, dolny (Dejanire-Klumpke), całkowity, mieszany i atypowy o.u.s.r. Kazdy z typów o.u.s.r ma charakterystyczną manifestację kliniczną (umiejscowienie niedowładów, zaburzenia troficzne itp.), która w dużym stopniu ułatwia postawienie rozpoznania. Trafna diagnoza jest warunkiem właściwego planowania leczenia fizjoterapeutycznego pacjenta z o.u.s.r., co ma zasadniczy wpływ na funkcjonalność porażonej kończyny i jakość życia chorego w przyszłości.