Cel pracy: U około 65% młodzieży szkolnej w Polsce diagnozuje się odchylenia od wzorca postawy prawidłowej. Autorki zwracają uwagę na rolę nauczyciela wychowania fizycznego w rozpoznawaniu wad postawy i procesie ich korekcji. Celem badań jest ocena postawy ciała uczniów I i VI klasy podstawowej szkoły muzycznej i określenie zależności pomiędzy jakością tej postawy a rodzajem wykonawstwa muzycznego. Materiał i metody: Badaniami objęto 53 uczniów, w tym 28 pierwszo- i 25 szóstoklasistów (27 dziewcząt i 26 chłopców). Dzieci podzielono na dwie grupy: pierwszą stanowili uczniowie grający na instrumencie symetrycznie obciążającym narząd ruchu, a drugą grający na instrumentach asymetrycznych. Wszystkie dzieci poddane zostały wzrokowej analizie postawy ciała. Zanotowano także wzrost i masę ciała badanych, a ponadto przeprowadzono krótką ankietę. Wyniki: Budowa somatyczna dziewcząt i chłopców w obu przedziałach wiekowych nie wykazała różnic istotnych statystycznie. Odsetek występowania wad postawy bytł bardzo wysoki. Niemal połowa uczniów charakteryzowała się odchyleniami od prawidłowego ustawienia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Jeszcze częstsze były asymetrie poszczególnych segmentów ciała w płaszczyźnie czołowej. Nieprawidłowości te nasilały się z wiekiem. U dzieci grających na instrumentach symetrycznie angażujących narząd ruchu przeważały wady w płaszczyźnie strzałkowej, a u grających na instrumentach asymetrycznych - w płaszczyźnie czołowej. Wnioski: Wśród uczniów szkoły muzycznej wady postawy ciała są zjawiskiem powszechnym. Technika wykonawstwa muzycznego, związana z rodzajem instrumentu, wpływa na jakość postawy ciała dziewcząt i chłopców. Jakość postawy ciała pogarsza się w miarę upływu czasu poświęconego na grę na instrumencie muzycznym. Nauczyciel wychowania fizycznego powinien szczególnie starannie obserwować dzieci w celu wczesnego wykrycia odchyleń od postawy prawidłowej i podjęcia działań kompensacyjnych.