Nowadays we are being confronted with the prospect of the secular age. Religion, however, has not disappeared. The demand for direction and meaning has returned as central for many of us, especially in advanced Western societies that have built a technical and nihilistic imaginary able to define the background of social relationships and actions. Furthermore, this imaginary is the substrate of the present crisis in its multiple aspects. This paper will try to outline, within the contemporary sociocultural framework, the role that religion might play as an important anti-environment capable to activate some antidotes against the critical influences to which we are necessarily exposed.
Współczesność konfrontuje nas z perspektywą życia w epoce sekularnej. Mimo tego, religia jak dotąd nie zanikła. Potrzeba egzystencjalnego kierunku i znaczenia powraca jako problem kluczowy u wielu z nas, zwłaszcza w społeczeństwach rozwiniętego Zachodu, które zdołały wykreować rzeczywistość opartą na technicznym i nihilistycznym wyobrażeniu, które definiuje szersze konteksty relacji i działań społecznych. Co więcej, wyobrażenie to jest podstawą obecnego kryzysu w jego wielu aspektach. Niniejszy artykuł jest próbą ukazania roli religii we współczesnej strukturze społeczno-kulturowej, roli jaką religia jest w stanie odegrać ważny czynnik przeciwstawny zdolny generować antidotum na niekorzystne wpływy, którym jesteśmy poddawani.