Artykuł jest próbą analizy ewolucji taktyki stosowanej przez sprawców zamachów terrorystycznych w kontekście funkcjonowania systemu jednostek specjalnych (szczególnie jednostek antyterrorystycznych) w polskich służbach mundurowych. Przypadki zamachów terrorystycznych, do których doszło w latach 2004– 2013 w warunkach zbliżonych do warunków panujących w Polsce, nakazują wyciągnięcie dogłębnych wniosków w zakresie pożądanych zdolności reagowania, zwłaszcza poprzez wykorzystanie jednostek specjalnych (zwanych w polskiej policyjnej terminologii antyterrorystycznymi).
The article is an attempt to analyze the evolution of terrorist tactics in the context of the Polish system of special units (SWAT units) in law and order institutions. Six cases of successful terrorist attacks carried out from 2004 (March 11 Madrid train bombings) to 2013 (Boston Marathon bombings and following events) which took place in an environment more or less similar to the Polish one, provide important conclusions regarding the possibilities of the reaction of Polish special units (known in the police terminology as anti-terrorist units).