Sieci współpracy między ludźmi opierają się często na wyobrażonych porządkach, których siłą jest wiara w te same mity. Mity te zakorzeniają się w ludzkich umysłach na skutek akceptacji narracji, która nadaje sens ich działaniu. Narracje powodują, że idee, których są nośnikami, mają swoje konsekwencje. Współcześnie funkcję mitu pełni w jakimś stopniu nauka. Jednym z takich wyobrażonych porządków jest system gospodarczy zwany kapitalizmem. Jego emanacją są dwie idee: kapitału ludzkiego i innowacji, które wzajemnie się warunkują. Zakodowane w teoriach ekonomicznych, od dłuższego czasu kształtują zarówno myślenie, jak i działanie ekonomistów, polityków, przedsiębiorców i pracowników. Celem pracy jest wykazanie, że błędne rozumienie człowieka i wynikające stąd błędne rozumienie kapitałowego charakteru ludzkich przymiotów w połączeniu z ideą innowacji, wikła człowieka w nieustający cykl tworzenia i niszczenia świata, tworząc iluzję rozwoju, której skutki dotykają nie tylko integralnego rozwoju samego człowieka, ale odciskają swoje piętno na relacjach międzyludzkich i kulturze. Zaproponowane zostanie także wspólnotowe ujęcie kapitału jako urzeczywistnionego potencjału ludzkiej (współ)pracy w zakresie produkcji. Aby zrealizować ten cel, autor odwoła się do ekonomii personalistycznej, czyli teorii powinności działania ze względu na rozwój osoby. Idea kapitału ludzkiego i innowacji oraz ich wzajemne relacje zostaną poddane analizie przez pryzmat fenomenu osoby.
Human collaborative networks are often based on imaginary orders, the strength of which is belief in the same myths. These myths take root in people’s minds as a result of accepting the narrative that gives meaning to their actions. Narratives which convey ideas make these ideas have consequences. Nowadays science plays the role of a myth to some extent. One of such imaginary orders is the economic system called capitalism. It is emanated by two ideas: human capital and innovation (both are mutually dependent). These ideas are coded in economic theories. They have shaped the way of thinking and acting of economists, politicians, entrepreneurs and employees for a long time. The aim of the paper is to show that because of the misunderstanding of human nature and the resulting misunderstanding of the essence of human qualities – in combination with the idea of innovation – a man is entangled in creating the illusion of development (consisting in the incessant cycle of creating and destroying the world). Such illusion influences not only the integral development of man himself, but also leaves an imprint on interpersonal relations and culture. In order to achieve this goal, the author will refer to the personalist economics, i.e. the theory requiring the activity oriented on the development of a person. The idea of human capital and innovation and their mutual relations will be analyzed through the prism of the concept of a person.