Problematyka wzajemnych zależności pomiędzy firmami od dawna była postrzegana przede wszystkim z perspektywy konkurencji. Paradygmat konkurencji (competetive paradigm) dominował zarówno w teorii, w badaniach, jak i w praktyce zarządzania do końca lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia [5, 20]. Głosił on, że każda firma jest zorientowana na maksymalizację zysków oraz na zdobycie przewagi konkurencyjnej. Sposobem na zrealizowanie tych celów jest rozwijanie specyficznych, trudnych do naśladowania kompetencji (cech, umiejętności) oraz takich strategii, które albo zapewnią firmie lepsze "dopasowanie się" do struktury biznesu, w którym ona działa, albo też umożliwią jej manipulowanie kluczowymi parametrami biznesu na swoją korzyść [20, s. 5]. Zgodnie z paradygmatem konkurencji, wzajemne zależności między firmami działają jak "siła grawitacji" [15] czy też jak "niewidzialna ręka", która alokuje zasoby tam, gdzie są one najbardziej produktywne [24]. Konsekwencją tego paradygmatu było traktowanie wzajemnych zależności pomiędzy firmami jako struktury zbliżonej do struktury gry o sumie zerowej: interesy różnych firm są z założenia rozbieżne, a każda z nich działając we własnym interesie czyni to "na koszt innych.
In the paper attention was paid to the concept of coopetition - a new perspective for perceiving interfirm relationships which joins the two contrasting paradigms in strategic management: competitive paradigm and cooperative one. The main reasons for the development of coopetition are described and the pioneers of this new field are pointed out. Furthermore the main factors important for the creation of coopetitive alliances and for their stability are described.