An increase of concentration of trace elements in the environment over the optimal level leads to a number of disorders in functioning of a plant organism. Competition kinetic studies on Cu2+ and Zn2+ concentrations suggests that the metals are absorbed using the same carrier in the membrane. The main purpose of this study was to define the interactions between Cu and Zn depending on their concentrations in dry matter and chlorophyll content in spring (cvs. Opatka, Ismena, Elena and Koryna) and winter wheat (evs. Tonacja, Sakwa, Sukces and Finezja). Thc experiment was conducted in water culture (Hoagland solution) for 21 days. Under conditions of the experiment the winter wheat cultivar appeared to be highly sensitive to copper and zinc content in the water cultures. Plants grown under 100 žM Cu, 10 žM Zn 100 žM Cu and 100 žM Zn 100 žM Cu had significantly lower dry matter than plants grown under lower concentrations of these heavy metals. Copper in concentrations 100 žM caused decrease of chlorophyll a and b content in the leaves of all studied cultivars.
Wzrost stężenia pierwiastków śladowych w środowisku powyżej optymalnego poziomu niesie ze sobą szereg zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu roślinnego. Szczególny wpływ na bioprzyswajalność Zn ma stężenie Cu w środowisku odżywczym roślin, ponieważ te pierwiastki konkurują ze sobą o ten sam nośnik w błonie biologicznej. Badaniami zostały objęte 4 odmiany pszenicy jarej (Opatka, Ismena, Hena i Koryna) i 4 odmiany ozimej (Tonacja, Sakwa, Sukces i Finezja). Celem badai5 było określenie interakcji między Cu i Zn zależnie od koncentracji tych metali na zawartość chlorofilu a i b oraz na gromadzenie suchej masy roślin. Doświadczenie przeprowadzono w kulturach wodnych (pożywka Hoaglanda) przez okres 21 dni. Stwierdzono, że bardziej wrażliwe na zwiększające się dawki Cu i Zn w pożywce były odmiany pszenicy ozimej. U roślin rosnących przy 100 žM Cu, 10 žM Zn 100 žM Cu i 100 žM Zn 100 žM Cu zaobserwowano mniejszą suchą masę niż u roślin rosnących przy niższych stężeniach tych metali. Miedź znacząco wpływała na obniżenie zawartości chlorofilu a i b szczególnie przy stężeniu 100 žM.