Społecznie konstruowane ciało jest w polskiej socjologii nadal zagadnieniem postrzeganym jako peryferyjne w stosunku do głównych obszarów socjologii - szczególnie jeśli jest analizowane z uwzględnieniem takiej zmiennej, jak płeć oraz ujmowane w kontekście teorii gender. Artykuł jest próbą ponownego przemyślenia istniejących kategorii takich, jak: ciało, płeć, praktyki cielesne, przede wszystkim w kontekście myśli konstruktywistycznej oraz feministycznej. Jest również próbą podważenia potocznego rozumienia tychże kategorii, które wywodzą się z dyskursu medialnego i medycznego. Społeczno-kulturowe analizy praktyk cielesnych (oraz problemów takich, jak: reżim szczupłości i dyscyplinowania ciała), w których osadzony jest ten referat, kwestionują ustalone znaczenia i symbolikę kobiecego ciała, kobiecości i ról związanych z płcią społeczno-kulturową. Tak ukierunkowane badania starają się naświetlić paradoksy współczesnych norm kulturowych, które produkują i reprodukują standardy, w jakie powinny wpisywać się męskie i kobiece ciała. Takie paradoksy zwane są, przez liczne badaczki tej problematyki, jak: Hilde Bruch, Susan Bordo, Jowitę Wycisk, "pułapką podwójnego wiązania".