Wstęp i cel pracy: jedną z metod elektrodiagnostycznych, umożliwiających ocenę pobudliwości nerwu na podstawie siły bodźca elektrycznego potrzebnego do wywołania skurczu mięśni, jest oznaczanie wspołczynnika akomodacji (α). Badanie to jest szczegolnie przydatne do wczesnego wykrywania zaburzeń funkcji włokien ruchowych nerwu twarzowego już w pierwszym tygodniu uszkodzenia wcześniejszego niż badanie EMG. Celem pracy jest ocena wpływu fizjoterapii na regenerację nerwu twarzowego. Materiał i metody: 70 chorych (35 kobiet i 35 mężczyzn) w wieku od 15 do 81 lat (średnia 41,7 ± 18,7) z obwodowym uszkodzeniem nerwu twarzowego podzielono na 3 grupy: grupę 1 - 25 osob z obecnym odruchem strzemiączkowym, grupę 2 - 21 osob z brakiem odruchu strzemiączkowego, u ktorych nie stosowano wstrzykiwań ze Steroidowych Lekow Przeciwzapalnych (SLPZ), grupę 3 - 24 osoby z brakiem odruchu strzemiączkowego, u ktorych stosowano iniekcje ze SLPZ. Stopień uszkodzenia nerwu twarzowego oceniano w skali House'a i Brackmanna, dokonywano rownież oceny pobudliwości nerwowo-mięśniowej oznaczając wspołczynnik akomodacji (α) i oceny ewolucji porażenia mięśni twarzy według Pietruskiego u wszystkich chorych przed rozpoczęciem leczenia, po 2, 4 i 6 tygodniach leczenia. Wyniki: istotnym elementem mającym wpływ na rodzaj leczenia i uzyskane wyniki jest stopień uszkodzenia nerwu przed rozpoczęciem leczenia. Przed leczeniem najniższa wartość wspołczynnika α w zakresie wszystkich trzech gałęzi nerwu twarzowego występowała w grupie 3. Najszybszy powrot prawidłowej pobudliwości nerwowo-mięśniowej (dla wszystkich gałęzi nerwu) obserwowano w grupie 1 i 3. Natomiast najszybszy powrot prawidłowej pobudliwości w zakresie dolnej gałęzi nerwu twarzowego stwierdzono po 2 tygodniach, najpoźniejszy (po 6 tygodniach) dla gałęzi gornej. Wnioski: oznaczanie wspołczynnika akomodacji umożliwia wczesną ocenę uszkodzenia nerwu twarzowego i śledzenie jego ewolucji, ułatwia rokowanie i optymalne zaplanowanie fizjoterapii chorych z uszkodzeniem nerwu twarzowego. Wspołczynnik jest wskaźnikiem uszkodzenia nerwu i powrotu czynności mięśni unerwianych przez nerw twarzowy. Fizjoterapia ze względu na swoją nieinwazyjność i brak skutkow niepożądanych stwarza korzystne warunki dla regeneracji nerwu i spełnia ważną rolę w procesie reinerwacji.