Celem niniejszej pracy była doświadczalna ocena in vitro sztywności na zginanie i wytrzymalości wybranych zespoleń stosowanych do połączenia odłamów kostnych po wykonaniu obustronnej strzałkowej osteotomii gałęzi żuchwy. Ze względu na porównawczy charakter badań zdecydowano się na zastosowanie schematu obciążenia zaproponowanego przez Armstronga i układu do zginania trójpunktowego. Badania zostały przeprowadzone na poliuretanowych modelach ludzkiej żuchwy - jeden reprezentował anatomicznie i fizjologicznie poprawny model żuchwy, a w pozostałych wykonano osteotomię wg Obwegesera, a następnie wykonano ich zespolenie. Do polęczenia odłamów wykorzystano dwa rodzaje wkrętów i dwa rodzaje płytek do osteosyntezy, tj. 4-oczkową i 6-oczkową. Sztywność na zginanie wyznaczono na podstawie klasycznego równania linii ugięcia belki przy zginaniu trójpunktowym w zakresie obciążeń pooperacyjnych, natomiast do oceny wytrzymałości wykorzystano wartość maksymalnego obciążenia. Wykazano, że w modelach po osteotomii znacząco zmniejsza się sztywność i wytrzymałość w stosunku do modelu bez osteotomii.