Wstęp: Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa jest najczęściej stosowanym testem weryfikującym chorobę wieńcową. Głównym celem rehabilitacji jest poprawa tolerancji wysiłku.
Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 60 pacjentów w wieku 34-76 lat (średnia 60±8,87) zakwalifikowanych do II etapu rehabilitacji. Przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz po jej zakończeniu przeprowadzono elektrokardiograficzny test wysiłkowy na bieżni ruchomej według zmodyfikowanego protokołu Bruce’a. Podczas testu oceniano: tętno spoczynkowe oraz maksymalne, ciśnienie spoczynkowe oraz maksymalne, czas testu, koszt energetyczny wysiłku (METs), przyczynę przerwania testu, subiektywną ocenę stopnia odczuwanego zmęczenia, liczbę oddechów na minutę oraz maksymalny pobór tlenu VO- 2max. Do modelu A zakwalifikowało się 14 osób, B-31, C-15. Trening na cykloergometrze dla osób zakwalifikowanych do modelu A był treningiem wytrzymałościowy o typie ciągłym, natomiast dla pacjentów zakwalifikowanych do modelu B i C o typie interwałowym.
Wyniki i wnioski: Największą pracę wykonano podczas ostatniego- 21 treningu. Na podstawie uzyskanych wyników testów wysiłkowych wykazano istotny wzrost tolerancji wysiłkowej.