Wstęp: Zespoły bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa są powszechnym problemem współczesnych społeczeństw. Rzetelna diagnoza funkcjonalna jest kluczem do postawienia rozpoznania oraz stanowi pierwszy etap do rozpoczęcia leczenia tego schorzenia oraz zapobiegania jego nawrotom. Celem pracy było zbadanie zgodności stawianej diagnozy przez początkującego terapeutę po ukończeniu kursu „A” według metody McKenziego w porównaniu z diagnozą stawianą przez instruktora metody z wieloletnim doświadczeniem.
Materiał i metody: Badania były prowadzone w Instytucie McKenziego Polska w Poznaniu. Pacjentami (n=30) z bólami odcinka lędźwiowego kręgosłupa poddani zostali diagnostyce metodą McKenziego. Analizie poddano następujące elementy diagnozy i leczenia: rozpoznanie, kierunkową preferencję ruchu, wybór pozycji wyjściowej do ćwiczeń oraz ich częstotliwość.
Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono zgodność diagnoz na poziomie: 75%, 100%, 100% i 78% odpowiednio dla zmiennych: rozpoznanie, kierunek leczniczy, pozycja wyjściowa i częstotliwość ćwiczeń.
Wnioski: 1. Kurs „A” metody McKenziego, jako pierwszy etap szkolenia pozwala w pełni przygotować terapeutę do zadań takich jak diagnostyka i planowanie terapii pacjentow z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa lędźwiowego.
2. Metoda McKenziego umożliwiła minimalizację błędów diagnostycznych, pomimo dużej różnicy w doświadczeniu diagnostów.
3. Różnice wynikające z doświadczenia diagnostów istniały przede wszystkim w sytuacjach diagnozowania pacjentów kwalifikujących się do grupy „inne”.