W artykule, prześledziwszy ewolucję stylu Caravaggio i skupiwszy się na wybranych obrazach, dowiedziono, że metody stosowane przez tego wybitnego malarza z powodzeniem mogą zostać wykorzystane podczas tworzenia współczesnych, efektywnych prezentacji multimedialnych. Napisano, że siła tego wybitnego malarza tkwiła w prostocie i przyziemności. Do wspomnianych środków formalnych zaliczone mogą być między innymi: eliminacja rozbudowanego tonalnie drugiego planu i zastąpienie go ciemnym, jednolitym tłem. Caravaggio „uspokoił” kompozycję, malując niemal monochromatyczne obrazy uwypuklające plan pierwszy, przekaz i myśl przewodnią. W artykule podkreślono, że dokładnie te same cele przyświecać powinny w tworzeniu prezentacji multimedialnych, wyekstrahowanych z ozdobników wdzierających się niepotrzebnie na pierwszy plan, rozpraszając uwagę odbiorcy. Na podstawie analizy wybranych obrazów zaproponowano przegląd zabiegów związanych z kolorystyką w prezentacjach multimedialnych, niezmiernie istotną przy tworzeniu prezentacji multimedialnych i uwypuklaniu przekazu. Przedstawiono tu kilka teorii związanych z psychologią barw, a zarazem starano się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego nie należy bezgranicznie ufać psychologom.