Wraz z narastaniem kryzysu ekologicznego mamy do czynienia z coraz to lepszym jego rozpoznaniem. O ile początkowo analizą przyczyn i skutków kryzysu oraz wypracowywaniem strategii jego przezwyciężania zajmowali się reprezentanci nauk przyrodniczych i technicznych, o tyle obecnie dołączyli do nich humaniści, artyści, ludzie kultury i przywódcy religijni. Włączenie się humanistów pozwoliło na lepsze rozpoznanie natury kryzysu ekologicznego, a co za tym idzie – na wypracowanie bardziej adekwatnej strategii jego przezwyciężenia. Na szczególną uwagę zasługuje wkład światowych religii w kształtowanie realistycznej relacji człowieka do przyrody. Artykuł ten ukazuje postępującą humanizację refleksji ekologicznej i przywołuje przykłady zaangażowania przedstawicieli różnych tradycji religijnych na rzecz ochrony lasów.
Along with the deepening of the ecological crisis, our understanding of its nature is also increasing. While the analysis of its causes and effects, along with the development of a strategy to overcome it, was at first carried out solely by representatives of the natural and technical sciences, it has now been undertaken also by humanists, artists and cultural and religious leaders. The joining of humanists in this endeavour enables better recognition of the nature of the ecological crisis and consequently helps to develop a more adequate strategy to counteract its impact. Particularly noteworthy is the contribution of world religions in shaping a realistic relationship between humanity and nature. This article points to the increasing humanisation of the ecological reflection and offers examples of the commitment demonstrated by representatives of various religious traditions to the protection of forests