Celem niniejszej pracy było porównanie szacowania za pomocą trzech metod wydatku energetycznego (WE) podczas różnych form treningu stosowanego w rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badaniu poddanych zostało 40 kolejnych mężczyzn uczestniczących w programie wczesnej rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym. Program rehabilitacyjny składał się z 12-13 sesji treningowych obejmujących Nordic Walking (NW), ćwiczenia ogól-nousprawniające (Ćw) i trening na cyklergometrze (R). U każdego pacjenta 4-krotnie oszacowano WE za pomocą 3 prostych metod: z wykorzystaniem rejestratora częstotliwości rytmu serca z wbudowaną funkcją kalkulacji WE (CRS), akcelerometru i obliczanego na podstawie średniej treningowej CRS w odniesieniu do wartości CRS podczas kolejnych obciążeń w trakcie próby wysiłkowej. Wyniki: w przypadku wszystkich rodzajów treningu wartość WE oszacowanego za pomocą akcelerometru była istotnie mniejsza niż na podstawie obliczeń wykonywanych w odniesieniu do próby wysiłkowej, a w przypadku Ćw i R była także mniejsza niż oszacowana za pomocą rejestratora CRS. Szacowania WE za pomocą rejestratora CRS i obliczeń na podstawie średniej treningowej CRS różniły się istotnie jedynie w przypadku treningu na cykloergometrze. Niezależnie od zastosowanej metody, największy średni WE uzyskali pacjenci podczas NW. Wnioski: użycie rejestratora CRS wyposażonego w funkcję kalkulacji WE umożliwia wiarygodne porównanie WE związanego z różnymi formami aktywności fizycznej. Pomiar WE za pomocą akcelerometru jest przydatny wyłącznie do oceny niezłożonych czynności odbywających się z dużym przyspieszeniem liniowym ciała.