W poprzednich publikacjach PTBG autor próbował definiować ciekawy przypadek gier (anty)komunikacyjnych, jakie stanowią relacje zwane orientalistycznymi lub „niedbałymi” doniesieniami o Japonii. W tym artykule podjęto próbę doprecyzowania definicji tego specyficznego gatunku komunikacyjnego, z jakim właściwie każdy uczestnik współczesnego społecznego obiegu komunikacyjnego (badacz gier zaś, być może, nawet w szczególności) musiał, chcąc nie chcąc, mieć do czynienia w swojej aktywności komunikacyjnej. Dodatkowo warto odnotować, że inwazyjny wpływ takich relacji zdaje się wykazywać rosnącą siłę, i to niezależnie od tego, czy badacz/uczestnik komunikacji poprzestaje na obcowaniu z bezpośrednimi doniesieniami o Japonii, czy z pośrednimi emanacjami „zjawiska zwanego Japonią”, jakże częstymi w rozmaitych konkretnych aktywnościach ludycznych.
The case of (anti)communication games on which orientalismrelated or “careless” relations on Japan are based has already been raised in this author’s previous PTBG publications. In this paper, an attempt at more precise description of this specific communication genre, which practically any participant of a contemporary social communication circuit (with special emphasis on game researchers) must have had, more or less deliberately, to deal with throughout their communication activity, has been made. Additionally, it might be worth pointing out that the invasive impact of such relations seems to reveal substantial rise in power, quite independently of the fact whether the researcher/participant of communication process encounters immediate relations on Japan or second-hand emanations of the “phenomenon called Japan”, extremely frequent in various specific ludic activities.