The behaviour of the peach potato aphid Myzus persicae (Sulz.) was studied during settling on plants. The experiment involved observing peach potato aphid activity after the application of some natural and synthetic cyclohexanones and the, respective ε-lactones and epoxy-ε-lactones which were obtained from the cyclohexanones. Stereochemistry, and the number and position of methyl substituents were important for the biological activity of the starting compounds: only trimethyl-substituted cyclohexanones were active, i.e. 3.3.5-trimethylcyclohexanone (deterrent) and 2.2.6-trimethylcyclohexanone (attractant). The effect of oxygen incorporation into the cyclohexanone ring on deterrent activity varied depending on the starting compound. The ε-lactones that derived from saturated cyclohexanones were either weak attractants or were inactive, except the deterrent ε-lactone with three methyl groups at positions 3.7.7. None of the products of unsaturated ketone isophorone (weak deterrent) oxidation, i.e. epoxy isophorone, epoxy lactone, or unsaturated lactone, affected aphid settling. Of the two epoxy ketones obtained from (+)-dihydrocarvone that was inactive, only (2S, 5S)-2-methyl-5-((S)-1-methyloxiranyl)-cyclohexanone was a strong deterrent. Both epoxy-ε-lactones that derived from (+)-dihydrocarvone were strong deterrents.
Badano zachowanie się mszycy brzoskwiniowej Myzus persicae (Sulz.) podczas zasiedlania roślin, po zastosowaniu wybranych naturalnych i syntetyczynych cykloheksanonów oraz uzyskanych z nich odpowiednich ε-laktonów i epoksy-ε-laktonów. Struktura przestrzenna oraz liczba i pozycja grup funkcyjnych danego związku wyjściowego miały duże znaczenie dla poziomu aktywności biologicznej. Jedynie trójmetylopodstawione cykloheksanony były aktywne, tzn. 3.3.5-trimetylocyklheksanon (deterent) i 2.2.6-trimetylocyklheksanon (atraktant). Wpływ wbudowania atomu tlenu w pierścień cykloheksanonu na aktywność deterentną, zależał od związku wyjściowego. ε-Laktony pochodzące od nasyconych cykloheksanonów były albo słabymi deterentami, albo były nieaktywne, oprócz ε-laktonu z trzema grupami metylowymi w pozycjach 3.7.7. Żaden z produktów utleniania nienasyconego ketonu izoforonu (słaby deterent), tzn. epoksyizoforon, epoksylakton oraz nienasycony lakton, nie wpływał na zasiedlanie roślin przez mszyce. Spośród dwóch epoksyketonów uzyskanych z (+)-dihydrokarwonu, który był nieaktywny, jedynie (2S, 5S)-2-metylo-5-((S)-1-metylooks:ranylo)-cykloheksanon, był silnym deterentem. Obydwa epoksy-ε-laktony pochodzące od (+)dihydrokarwonu były silnymi deterentami.
