Zygmunt Krasiński wielokrotnie krytykuje Hegla, a jednak ciągle pozostaje pod wpływem niemieckiego filozofa, być może nieświadomie, możliwe że i wbrew sobie. Nie oznacza to oczywiście, że myśl Krasińskiego moglibyśmy nazwać czystą myślą heglowską, on ją przekształca. Podobnie poglądy Hegla przekształcił w duchu teizmu August Cieszkowski. Zygmunt Krasiński sięgał do gnozy, odchodząc od ortodoksji katolickiej. Metempsychoza, do której skłaniał się Zygmunt Krasiński również z punktu widzenia katolickiej ortodoksji jest heretycka. Wiara w Boga u Krasińskiego wynika ściśle ze świadomości chrześcijańskiej i z jego silnego związku, także uczuciowego, z Kościołem katolickim, choć nie ma zabarwienia wyznaniowego. Wstęp Wpływ Augusta Cieszkowskiego na Zygmunta Krasińskiego jest oczywisty, skrupulatnie przebadany i przeanalizowany. Zestawianie poglądów obu wybitnych intelektualistów XIX wieku również ma długą tradycję w literaturze przedmiotu, czego dobitnym przykładem jest artykuł Tomasz Herbicha z 2016 roku . W niniejszym artykule została podjęta próba przedstawienia obrazu Boga i mesjanizmu w koncepcji Zygmunta Krasińskiego, jaka wykrystalizowała się w listach wieszcza do Augusta Cieszkowskiego. Rozumienie Boga u Krasińskiego jest silnie związane z gnozą, zaś mesjanizm łączy się metempsychozą, zaś odrzuca panslawizm. Cechą charakterystyczną mesjanizmu Krasińskiego jest próba połączenia go z chrystocentryzmem. Korespondencja ta powstaje w tym samym czasie, gdy Krasiński tworzy kilka dzieł: w latach 1839–1840 Krasiński ukończył: Syn cieniów i Trzy myśli po śp. Henryku Ligenzie, a w latach 1841–1843 (1844?) O stanowisku Polski z Bożych i ludzkich względów (O Trójcy w Bogu i o trójcy człowieku; O trójcy w czasie i przestrzeni; Stanowisko Polski wśród ludów słowiańskich) dzieło to znane jest także jako Traktat o Trójcy, powstaje też, rozpoczęty w 1838 roku, Niedokończony poemat.