Monografia prezentuje wyniki badań naukowych na temat estońskiego systemu obrony narodowej. Autor ukazuje jakie uwarunkowania historyczne, polityczne, społeczne i kulturowe wpłynęły na koncepcję obrony narodowej Republiki Estonii oraz wyjaśnia jakie zjawiska i zdarzenia (zewnętrzne i wewnętrzne) z lat 1991-2018 ukształtowały ten system. Ponadto autor analizuje strategiczne dokumenty planowania obronnego oraz rozwiązania prawno-organizacyjne Republiki Estonii i wskazuje na ich podstawie charakterystyczne cechy estońskiego modelu obrony narodowej. Organizacja systemu obrony narodowej Republiki Estonii przedstawiona jest w podziale na obronę militarną i niemilitarną. Autor wyszczególnia również zadania i kompetencje naczelnych organów państwa oraz instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo (m.in. Estońskie Siły Obrony, Estońska Liga Obrony, Policja i Straż Graniczna, służby specjalne, Urząd ds. Systemów Informatycznych i inne). Oprócz aspektów naukowych monografia ma za zadanie umożliwienie polskiemu czytelnikowi lepszego poznania i zrozumienia Estonii i Estończyków.