-
Bielecki, K. (2008). Miasto to gra. Warszawa: nakład własny.
-
Brzezińska, A. (19 czerwca 2009). Igranie z bezpieczeństwem. Życie Warszawy. Online: <http://www.zw.com.pl/artykul/373911.html>.
-
Caillois, R. (1997). Gry i ludzie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.
-
Czetwertyńska, A., Grubek, K. (red.). (2009). Warszawskie Gry literackie. Warszawa: Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej. Online: <http://www.ceo.org.pl/portal/b_lapr_gry_literackie_doc?docId=53616>.
-
Gadamer, H. (1993). Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej (tłum. B. Baran). Kraków: Inter Esse.
-
Hajdukiewicz, M., Naruszewicz, Z., Szopowska, Z. (red.). (2008). Ślady przeszłości – gry terenowe po Warszawie. Warszawa: Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej. Online: <www.ceo.org.pl/binary/file.action?id=79191>.
-
Huizinga, J. (1985). Homo Ludens. Zabawa jako źródło kultury (tłum. M. Kurecka, W. Wirpsza). Warszawa: Czytelnik.
-
Jabłońska, N. (2009). „Polityka przechadzki”. Konstruowanie i doświadczanie przestrzeni miejskiej warszawskiej Pragi. Konteksty, 1-2, 226-235.
-
Mańkowski, R., Martynkin, A. (1978). Gry i ćwiczenia terenowe. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza.
-
Schlögel, K. (2009). W przestrzeni czas czytamy. O historii cywilizacji o geopolityce. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.