Analizowano wpływ żużlu z produkcji magnezu na zanieczyszczenie powietrza w różnych warunkach klimatycznych. Żużel scharakteryzowano z wykorzystaniem rentgenowskiej analizy dyfrakcyjnej, skaningowej mikroskopii elektronowej, różnicowej analizy termicznej i atomowej analizy absorpcyjnej. Dominującą fazą była modyfikacja γ z krzemianu dwuwapniowego (γ-2CaO SiO2) ze znaczną ilością MgO, 2CaO Al2O3 SiO2, 2CaO MgO 2SiO2 i Ca(OH)2. Skład granulometryczny żużlu obejmował przedział 100 x 10-3÷0,090 x 10-3 m. Pomiary, wykonane in situ w czerwcu w odległość 300 i 600 m od miejsca złożenia żużla, pokazały duże stężenia cząstek zawieszonych (TSP). Porównanie danych doświadczalnych z modelem emisji implementowanym w programie SCREENVIEW, przy założeniu prędkości wiatru wynoszącej 5, 7 i 10 m/s oraz w zakresie wilgotności względnej 10÷50%, wykazało dobrą zgodność obu wyników. Symulacje, które uwzględniały zmiany krajobrazu i prędkości wiatru w ponad 20-letnim okresie, wykazały, że stężenie pyłu przekracza maksymalne dopuszczalne stężenie (MAC) w odległości do 1400 m od depozytu, przy średniej prędkości wiatru 3,0 m/s, wilgotności względnej 37% i do 4000 m w niestabilnych warunkach pogodowych.