Profesjonalna opieka nad dzieckiem z przepukliną oponowo-rdzeniową jest powszechnie znana, niemniej jednak w Polsce nie stosuje się poprawy jakości życia poprzez terapię zajęciową. W Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym dla Dzieci w Jaszkotlu stosowana jest pionierska koncepcja terapii zajęciowej wzorowana na rozwiązaniach Occupational Therapy w USA [1]. Celem pracy jest przedstawienie wpływu indywidualnie opracowanego planu terapii zajęciowej na rozwój społeczny pięcioletniego dziecka z przepukliną oponowo-rdzeniową przebywającego w ośrodku w Jaszkotlu. Praca przedstawia planowany i celowy sposób prowadzenia terapii zajęciowej (TZ) dziecka, sposób monitorowania postępów terapeutycznych, jak również modyfikowania i programowania celów bliższych procesu terapeutycznego. Regułą nadrzędną programowania TZ jest uwzględnianie aktualnych możliwości i potrzeb pacjenta. Metodą wykorzystaną do oceny efektów terapii jest inwentarz PPAC H.C. Gunzburga w adaptacji Witkowskiego. Podsumowanie: prawidłowo zaprogramowany system pomocy dziecku w ramach terapii zajęciowej, spójnie uwzględniający osobę, środowisko i zajęcie (Person - Environment - Occupation PEO), umożliwia poprawę rozwoju społecznego, a tym samym wpływa na poprawę jakości życia.