Celem pracy było określenie zależności między zdolnością wysiłkową i pracą mięśni tułowia kobiet po leczeniu raka piersi. Badania objęły 50 kobiet po odjęciu piersi metodą Patey'a z powodu raka. Średnia wieku wyniosła 55,6 roku. Badane kobiety podzielono na dwie grupy zależnie od udziału w ćwiczeniach fizycznych. U wszystkich został przeprowadzony test zdolności wysiłkowej na bieżni ruchomej według protokołu Bruce'a oraz badania czynnościowe mięśni tułowia przy wykorzystaniu prędkości kątowej 60°/s. Wartość wskaźnika pracy mięśni prostowników tułowia w odniesieniu do masy ciała kobiet po leczeniu raka piersi nieuczestniczących w ćwiczeniach wyniósł 26,9%, a zginaczy 28,7% wartości uzyskanych przez kobiety regularnie ćwiczące. Kobiety po leczeniu raka piersi nieuczestniczące w ćwiczeniach uzyskały także jedynie 86,4% czasu trwania testu wysiłkowego w porównaniu z kobietami ćwiczącymi, ich pobór tlenu kształtował się odpowiednio na poziomie 72,5%, natomiast równoważnik energetyczny 71,9% grupy systematycznie wykonującej ćwiczenia. Wykazano przeciętny związek pracy mięśni prostowników i zginaczy tułowia ze zdolnością wysiłkową kobiet po leczeniu raka piersi. Stwierdzono wprost proporcjonalny związek dla mięśni prostowników tułowia oraz odwrotnie proporcjonalny związek dla mięśni zginaczy.