Wstęp: Techniki chirurgii rekonstrukcyjnej z przeniesieniem wolnych płatów kostnych pozwalają na odtworzenie usuniętego wraz z nowotworem fragmentu kości twarzoczaszki i tkanek miękkich. Umożliwiają one prawidłowe funkcjonowanie i zachowanie walorów estetycznych pomimo rozległej resekcji. Wiążą się jednak z zaburzeniami funkcjonalnymi w okolicy, z której przeszczep został pobrany.
Celem pracy jest analiza zmian stereotypu i parametrów chodu, w przypadku wykorzystania płata ze strzałki i płata z talerza biodrowego, do rekonstrukcji żuchwy po resekcji nowotworu u pacjentów, leczonych z powodu nowotworu głowy i szyi.
Materiał i metody: Badania prowadzono u dwóch pacjentów, którzy przechodzili rekonstrukcję żuchwy z pobranego płata ze strzałki i płata z talerza biodrowego. W celu analizy parametrów chodu wykonano trzykrotne badanie chodu, przed-, miesiąc po i trzy miesiące po operacji. Po przebytym zabiegu operacyjnym pacjenci byli przez cały czas usprawniani ruchowo.
Wyniki: Przeprowadzona analiza wykazała pogorszenie parametrów chodu, miesiąc po pobraniu elementów kostnych (kość strzałkowa, kość talerza biodrowego) do rekonstrukcji, w obrębie twarzoczaszki i ich powrót do poziomu sprzed zabiegu, po 3 miesiącach. Wnioski: Pobranie fragmentu kości strzałkowej i talerza biodrowego wpływa negatywnie na funkcję chodu. Systematyczna rehabilitacja podczas pobytu w szpitalu i w trybie ambulatoryjnym, umożliwiła u przedstawionych pacjentów powrót do poziomu sprzed operacji.
Badania są kontynuowane wśród większej grupy pacjentów, aby uzyskać pełniejszy obraz patobiomechaniki narządu ruchu po pobraniu płatów kostnych. Ich wyniki umożliwią lepszy dobór metod rekonstrukcji oraz pozwolą na stworzenie standardu postępowania po obu zabiegach.
